سیستم اندوکرین تعادل حیاتی بدن را حفظ کرده و به انسان کمک می کند تا به محرك خارجی پاسخ دهد. سیستم اندوکرین بخشی از راهبر بهینه سازی اعمال فیزیولوژیک بدن است . این مکانیسمهای کنترل شده بوسیله سیستم اندوکرین میتواند در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی حاد فعال شود (4). مکانیسمهای آنابولیک ویژهای مانند ترشح هورمون رشد، و تستوسترون بر رشد و توسعه ی عضلانی تأثیر میگذارند. ورزش مقاومتی یک محرک برای توسعه ی قدرت و هیپرتروفی تار عضلانی است. این موضوع میتواند كمینه در بخشی به افزایش حاد ناشی از ورزش در هورمونهای آنابولیک آندوژنی مربوط باشد(3). با افزایش سن، عملکرد قدرتی، توده عضلانی تستوسترون یک هورمون آنابولیک است که از آندروژنC-19 استرول مشتق میشود و مانند همه هورمونهای استروئیدی دیگر به طور عمده در سلولهای لیدیگ بیضه ازکلسترول تولید میگردد(10،9). گفته شده تستوسترون نقش مهمی در توسعه حجم عضلانی و قدرت
بازی میکند، که آن را به عنوان میواستاتین تسهیل کننده برای رشد عضلات در تعامل برای تحریک سنتز پروتئین عضلانی میشناسند. مشخص شده دورههای تمرین حاد به سرعت باعث افزایش سطح تستوسترون در گردش خون میشود(2،1). از طرفی آثار تمرین با توجه به نوع آن اختصاصی است. به علاوه انواع سازگاری های ایجاد شده در عضله در پاسخ به نوع تمرین نیز اختصاصی میشود. نوع تمرین سازگارهای متفاوتی را در بدن ایجاد میكند كه برخی متضاد با هم هستند(1). یک بار تمرنی برای تحریک سیستم عضلانی نه فقط با شدت ورزش، بلکه با نوع و زمان بازیافت بین انقباضهای تناوبی یا تداومی ارتباط دارد(3). با این وجود به نظر میرسد ترتیب به کارگیری حرکات در تمرین مقاومتی شکل پاسخ هورمونی را دستخوش تغییرات عمدهای خواهد کرد.
امّا از آنجا که ممکن است به طور ظاهری یک تصمیم ساده برای به کارگیری محرک مطلوب در تمرین مقاومتی به واقع یک انتخاب پیچیده باشد که تمام زنجیره رویداد در مسیر سازگاری را تحت نفوذ قرار میدهد. بنابراین آگاهی از این قضیه که بدانیم چه نوع تمرینی میتواند پاسخ هورمونی بهینهای ایجاد کند بسیار حائض اهمیت است(11)و در این تحقیق جهت بررسی آثار متغییر ترتیب حرکت بر پاسخ هورمونی و عملکردی در پی بررسی آثار تمرینات مقاومتی با دو ترتیب متفاوت به روش سنتی ومنتخب بر میزان تغییرات هورمون تستوسترون هستیم.
فرم در حال بارگذاری ...